Van Guayaquil naar Tumbes (Ecuador - Peru)

Wakker worden in Guayaquil is, net als in elke andere grote stad in Ecuador niet erg moeilijk. Rond een uur of 6 begint het verkeer op gang te komen en wordt je nachtrust wreed verstoord door enthousiast toeterende taxi´s, bussen en personenauto´s.

Toen we het ochtendnieuws keken zagen we dat Ecuador was overvallen door hevige regenval. Vele dorpjes stonden onder water en vooral de arme bevolking was getroffen door dit natuurgeweld.

Ook het gebied waar wij zaten en langs zouden komen was getroffen. Dit deed ons besluiten om verder te reizen dan gepland richting Peru en richting beter weer.

Na onze tassen ingepakt te hebben namen we een taxi richting station. Na 3 roltrappen kwamen we op ons perron en stapten we in de goed beveiligde bus richting het grensplaatsje Hacquillas.

Na 3 uur bereikten we onze bestemming. Volgens de Lonely Planet was dit de slechtste en corrupste grensovergang van Zuid Amerika en dat bleek al gauw meer dan waar te zijn. Veel drukker en chaotischer hadden wij nog niet meegemaakt. Na een stempel te hebben gehaald om uit te checken uit Ecuador werden we al snel aangesproken door een iets te vriendelijke man die ons wel even zou helpen de grens over te komen en geld voor ons kon wisselen van dollars naar Peruaanse Soles. Veel vertrouwen hadden we niet in deze kerel maar door alle hectiek wisten we zelf ook niet precies wat we moesten doen. Goed op onze hoede zijn we met hem meegegaan naar een vriend van hem die geld wisselde tegen woekerkoers. Volgens hem hadden we veel soles nodig om de grens over te komen, hetgeen ons erg verdacht in de oren klonk. Gelukkig waren onze dollars bijna op en besloten we om een paar dollar om te wisselen aangezien er geen bank of ATM was. Na nog een stukje met hem door de drukke stad te zijn gelopen hebben we hem ¨bedankt¨ voor zijn diensten en namen we een taxi naar de douanepost voor de volgende stempel in ons paspoort. Omdat er bijna geen bussen reden vanuit deze heksenketel bracht de taxi (met chauffeur en bijrijder) ons tot onze verbazing (wij dachten te worden afgezet op het station) helemaal naar Tumbes. Dit was niet onze bedoeling maar we kwamen er pas achter toen we al een heel eind op weg waren en de taxi maar door bleef rijden. Verbouwereerd hebben we dit maar over ons heen laten komen en waren we allebei heel opgelucht dat hij ons voor het door ons uit de Lonely Planet uitgezochte hostel afzette. Dat afzetten was trouwens volgens ons zowel letterlijk als figuurlijk en na onze laatste dollars aan hen te hebben gegeven zijn we gaan inchecken in ons hostel in Tumbes.

Hierna zijn we het stadje ingegaan en hebben we eerst een terrasje gepakt om even bij te komen. Het stadje zelf was gelukkig erg relaxed en de Inca-invloeden waren hier al duidelijk zichtbaar.

Na het centrum bekeken te hebben zijn we onze familie even gaan mailen en kregen we het bericht dat Wendy haar collega en zijn vrouw een gezonde zoon hadden gekregen. Gefeliciteerd Martijn en Rinke!!!!! Fantastisch nieuws na zo´n uitputtende dag dus. ´s Avonds lekker gegeten en de samenvattingen van de Champions League gekeken (ze zijn hier gelukkig gek op voetbal) om vervolgens uitgeteld in slaap te vallen.

Van Tumbes naar Punta del Sol (Peru)

Omdat onze hotelkamer in Tumbes zich aan de achterzijde van het gebouw bevond, en dus niet aan de drukke weg ligt, hebben we vrij rustig geslapen en zijn we voor ons doen laat uit ons bed gekomen. Na een dubieuze douche waarbij warm water werd opgewekt door een primitief uitziende electrische installatie, zijn we een broodje gaan eten op een bankje op het plein dat volgens mij het Plaza de Armas was. Elke stad in Peru heeft zo´n ´hoofdplein´ die ze deze militaire naam hebben gegeven.

We besloten om vandaag naar Mancora te gaan, onze Lonely Planet verteld niet veel over dit noordelijke aan de kust gelegen gebied omdat het niet zo ontzettend toeristisch is en omdat er niet zoveel benoemenswaardige toeristische trekpleisters zijn als bijvoorbeeld Machu Picchu, Nazca en Cusco. De reis naar Mancora nam zo´n tweeeneenhalf uur in beslag, een schijntje met wat we ondertussen gewend zijn. Omdat het busvervoer hier anders is geregeld dan in Ecuador zijn we eerst informatie gaan inwinnen bij onze hosteleigenaar. De beste manier om kleine afstanden af te leggen is per zogenaamde kippenbus en toen we zo´n ding hadden gevonden snapten we direct waarom dit zo heet. We werden met zijn eenentwintigen in een klein Volkswagenbusje gestopt en al snel vervloekten Bernlef en ik onze lange Hollandse benen die tussen de kleine Peruviaantjes kronkelden. Al snel kreeg Bernlef kramp in zijn kuiten en we besloten iets eerder uit het busje te stappen, niet bij Mancora maar bij Punta del Sol. Dit plaatsje is naar het schijnt iets rustiger en we vinden het beide wel prettig om in de wat rustigere badplaatsen te zitten.

Punta del Sol bleek een lokatie voor Peruvianen van hogere komaf, naast de dure hostals waren er veel prive-huizen aan het strand, helaas waren de hostals al helemaal volgeboekt omdat het weekend was. Na een uurtje met onze backpacks in de snikhete zon over het strand te hebben gezocht naar een geschikt hostal waren we toch enigzins teleurgesteld over het resultaat. Vermoeid vroegen we aan twee lokale bouwvakkers of zij misschien iets wisten en jawel, een lange bebaarde bouwvakker nam ons mee naar een verblijfplaats. Dit bleek een ultiem ranzig hok zonder ramen en een flikkerend peertje aan het plafond als verlichting. Het bed zag er uit alsof er altijd honden op sliepen en was niet voorzien van lakens of iets dergelijks. Ook de badkamer was niet veel soeps, drie emmers vol bruin water stond in een hoek dat moest doorgaan voor douchehokje. Maar goed, in het kader van low-budget backpacken gingen we akkoord voor een prijs van 20 soles (ongeveer 5 euro) voor twee personen per nacht. Helaas bleek even later dat er op onze badkamer nog een deur uitkwam en die leidde naar een vertrek waar andere mensen sliepen. Omdat we de deuren niet konden afsluiten besloten we met het oog op de veiligheid om toch maar even verder te zoeken naar een beter plekje. En jawel, nog geen kwartier later checkten we in bij een wederom veel te duur hostal met eigen balkon en zwembad op de patio;)