Na het sandboarden, dat we voor geen goud hadden willen missen, zijn we doorgereden met de bus naar Nazca, een niet al te groot en overzichtelijk stadje. Hier aangekomen werden we meteen overvallen door allerlei mensen die ons 'de beste deal' konden bieden om een vlucht over de mysterieuze Nazca lijnen te boeken. 'No gracias' bleek niet veel te helpen dus was negeren de beste optie. Via de Lonely Planet, wat een prachtig boek is dat toch, hadden we al twee opties die goed te boek stonden. We kozen voor de goedkoopste van de twee en boekten een vlucht voor de volgende ochtend om acht uur omdat je dan de minste turbulentie en het beste zicht hebt.

De rest van de dag zijn we het stadje wezen bekijken wat niet heel bijzonder was en wat leuke souveniers voor thuis gekocht. Omdat we erg vroeg op moesten de volgende dag hebben we na een borrel en een spelletje mario party, wendy begint nu echt irritant goed te worden, ons nest opgezocht.

We stonden om acht uur nuchter klaar en een tourbusje haalde ons op om ons van het hostal naar het vliegveld te brengen.

Na het opstijgen bleek al snel dat van luchtziekte geen sprake was en konden we relaxed van het uitzicht op de omgeving maar vooral van de bizarre Nazca lijnen genieten. Er zijn theorien dat dit een heel apart soort oude kalender zou zijn maar niemand weet dit echt zeker. Zelf ben ik ervan overtuigd, hoewel Wendy me recht in mijn gezicht uitlachte, dat dit beelden zijn van een sjamaan die, na iets te veel hallucinerende cactus te hebben genuttigd, dit in zijn dromen heeft gezien en als iets goddelijks heeft beschouwd en ze daarna heeft opgetekend en heeft laten namaken door mensen die toen leefden in de Nazca periode.

Hoe het ook zij, de grootte van deze lijnen en de vormen die ze hebben heeft iets heel mysterisch. We zijn over de meest indrukwekkende en dichtsbijzijnde lijnen gevlogen en waren allebei sprakeloos.

Na vijfendertig minuten landen we weer op het vliegveld en zijn we met een taxi naar de aquaducten gegaan waar de mensen uit de Nazca periode een indukwekkend stukje watermanagement hebben gebouwd waar onze kroonprins nog een puntje aan kan zuigen. Deze al eeuwenoude waterbronnen en waterwegen worden namelijk nog steeds gebruikt om de stad Nazca van water te voorzien. Het water uit deze bronnen was zo puur dat we er gerust uit konden drinken, in tegenstelling tot het water wat in Peru uit de kraan komt, en dat hebben we dus ook gedaan. Heerlijk puur water uit de bergen dat in de woestijnstad, waar het nooit regent, direct uit de bron gedronken kan worden is wel iets bijzonders.

Na deze uitstapjes zijn we de rest van de dag naar het zwembad gegaan van een veel te luxe hotel om de tijd te doden om die avond om 8 uur de nachtbus naar Cusco te pakken.