Mendoza, Argentinie

Vanuit Santiago dachten we weer slim te zijn en de nachtbus naar Mendoza, Argentinie te nemen, maar omdat de grenspost van Chili/Argentinie erg rustig was kwamen we om vier uur ´s nachts op het station van Mendoza aan.

Hier was weinig te beleven en het werd ons afgeraden om op het station te blijven slapen totdat het licht werd, dus besloten we maar een taxi te nemen naar een hostal dat open was op dit tijdstip. Bij het hostal aangekomen bleek dat we geen tweepersoonskamer konden krijgen en voor het eerst deze reis moesten we in een dorm (grote slaapzaal met stapelbedden) gaan overnachten. Na een korte en niet al te beste nachtrust werden we wakkergemaakt door de overige hostalgasten die met hun ochtendrituelen bezig gingen. We besloten dit hostal dezelde dag nog te verlaten en op zoek te gaan naar een betere. We vonden een hostal, gerund door een vriendelijke Argentijnse familie, met een tweepersoonskamer inclusief eigen badkamer midden in het centrum voor zelfs minder geld dan het vorige hostal..

Mendoza is een kleine eeuw geleden getroffen door een aardbeving waardoor er erg weinig van de stad is overgebleven destijds. Het stadsbestuur had daarom besloten bij de wederopbouw grote brede straten en pleinen te maken zodat het bij een eventueel nieuwe aardbeving gemakkelijker zou zijn de mensen te evacueren. Hierdoor doet Mendoza mooi en westers aan zodat wij ons hier erg thuisvoelden en besloten er een paar dagen te blijven, bovendien hadden we een goed hostal met een heerlijk dakterras en schommelbank waar het erg goed vertoeven was.

De dagen in Mendoza hebben we doorgebracht met het fietsen door het stadspark, hetgeen geen makkelijke opgave was met een aanlopende rem op Wendy haar fiets en een map van het park waar geen moer van klopte, het bezoeken van een nabijgelegen waterpark met baden van 40 graden celsius en uitzicht op een gebergte waar we condors zagen vliegen en het eten van steaks en mensen kijken op de terrassen van dit mooie pitoreske stadje.

De laatste dag brachten we een bezoekje aan het dorpje Maipu, enkele kilometers van Mendoza, om daar een fietstocht te gaan doen door het wijngebied waar 70% van de Argentijnse wijn vandaan komt en bekend is van onder andere de wijnsoort Malbec. Na het huren van de fietsen, die dit keer wel goed waren zouden we eerst een hapje gaan eten om vervolgens enkele wijnboerderijen te gaan bezoeken. Dit liep echter anders. De eetgelegenheid die op het kaartje stond die we hadden gekregen bij de fietsverhuur bleek, in tegenstelling van wat wij dachten, geen eenvoudig landelijke bodega te zijn maar een soort vijfsterren restaurant waar zelfs Gordon Ramsey zeer over te spreken zou zijn en zijn vingers af zou likken bij alle heerlijke en mooi gepresenteerde gerechten. Een verscheidenheid van plaatselijke zeer exclusieve gerechten kwam de revue paseren en deed onze smaakpappilen versteld staan. Zelfs Bernlef likte zijn vingers af bij een huisgemaakt toastje met bospaddestoelencreme en verse zalm. Na ruim twee en een half uur uitgebreid te hebben getafeld begon het al tegen het einde van de middag te lopen en moesten we, zonder ook maar een wijnboerderij te hebben gezien, weer terug naar Mendoza om de bus richting Buenos Aires te halen die we die ochtend al hadden geboekt.

Buenos Aires, Argentinie

Na een veertien uur durende nachtbus vanuit Mendoza kwamen we aan in de hoofdstad van Argentinie, Buenos Aires. Met dertien miljoen inwoners verreweg de grootste stad die we tijdens onze reis hebben aangedaan, maar tegelijkertijd ook een van de mooiste, zoniet de mooiste. BA is een erg europees ogende stad die ons erg deed denken aan het ons o zo geliefde Parijs. Grote, imponerende gebouwen overal waar je kijkt en prachtige beelden, bruggen, pleinen en parken. Een stad waar je heel gemakkelijk verliefd op kan worden. Ons hostal lag in het pitoreske, enigzins Montmatre-achtige, gedeelte van de stad, San Telmo. Hier leven de artistiekelingen en kunstenaars brengen hier hun meesterwerken tot leven in een van de vele galerieen. Ook is dit gedeelte van BA de geboortegrond van de meest elegante en passionele dans ter wereld, de tango. Op zondag, de eerste volle dag voor ons BA, is er een enorme antiekmarkt waar de vele tangodansers en danseressen hun kunsten op straat vertonen, een schitterende ervaring om mee te maken. Voor het eerst deze reis hadden we een hostal met een gemeenschappelijke keuken hetgeen inhield dat we na zo´n tweeeneenhalve maand uit eten gaan eindelijk weer eens zelf konden gaan koken. Dit vonden we wel weer erg fijn en sloegen een mooie voorraad eten en drinken in die we ook weer in de volgende hostals kunnen gebruiken want in Argentinie en Uruguay hebben de meeste hostals een keuken. Op maandag zijn we als eerste naar het Nederlandse Consulaat geweest om Bernlef zijn nieuwe bankpas op te halen, sinds de gestolen portemonnee in Chili reizen we met maar een bankpasje en dat vonden we een beetje te link. Met dank aan Harmke en Sando lag dit pasje keurig klaar op het Consulaat en het in bezit hebben van twee pasjes gaf wel weer een veiliger gevoel. De rest van de dag zijn we in het rijke gedeelte van de stad geweest met als hoogtepunt de Recoleta Cemetery waar onder andere het graf van Evita staat. Het woord graf is eigenlijk een groot understatement want het heeft meer weg van een huis. De hele begraafplaats lijkt meer op een luxe dorp dan op een kerkhof. De overige dagen hebben we op ons gemak de rest van deze geweldige stad bekeken en gewinkeld in het bruisende centrum. We wilden ook nog graag naar een voetbalwedstrijd gaan maar helaas speelde Boca alleen uit-wedstrijden die week. Hopelijk kunnen we dit in Rio de Janeiro nog doen. Om van BA naar Uruguay te gaan kozen we er voor om de veerboot naar Colonia del Sacramento te nemen. Normaal gesproken heb je vanaf de boot een prachtig uitzicht over de stad maar omdat er die dat grote bosbranden waren die 70.000 hectare bos in rook deden opgaan, was het zicht die dag erg troebel en kon je de stad niet meer goed zien.

Colonia del Sacramento, Uruguay

Onze eerste ontmoeting met Uruguay was nogal wazig, door de bosbranden rond Buenos Aires was zelfs de kust van Uruguay in rook gehuld. Vanaf onze veerboot zagen we plotseling de haven van het pitoreske stadje Colonia del Sacramento opdoemen, nogal een verschil met de rijke skyline van Buenos Aires. In 1680 hebben de Portugezen Colonia gesticht om goederen over de Rio del Plata naar BA te kunnen vervoeren maar een kleine eeuw later kwam Colonia in handen van de Spanjaarden, wij Europeanen zijn nu eenmaal goed in ruzie maken en veroveren. Vandaag de dag is Colonia een oase van rust en menig stedeling komt hiervan en van de normaal gesproken schone lucht genieten. Wij hebben deze rust ruw verstoord door een buggy te gaan huren, een kleine kart met een pittig motortje die op zijn top ongeveer de 50 kilometer per uur haalt (met een luid kabaal). Hoewel Bernlef niet meer helemaal in bezit is van een rijbewijs hebben we het risico toch maar genomen en het was heerlijk om weer eens lekker te crossen, alhoewel de voorrangsregels in Zuid-Amerika toch wat vaag blijven.

Montevideo, Uruguay

Wie denkt dat Montevideo een saaie stad is die heeft gelijk en kan op zijn intuitie vertrouwen. Na BA is het natuurlijk ook niet eenvoudig voor een stad om indruk op ons te maken! Net als in Argentinie zijn de mensen in Uruguay erg aardig, mensen bieden spontaan en belangeloos hulp aan en Wendy is door een vrouw van middelbare leeftijd drie keer gezoend en omhelst toen ze vertelde dat ze in Nederland docente was geweest. Tijdens ons korte bezoek in Montevideo hebben we het mausoleum van Artigas bezocht welke onder het Plaza Indepencia is gevestigd. De volksheld Artigas ondernam twee eeuwen geleden een poging om de Spanjaarden te verjagen. Dit mislukte en Artigas werd naar Paraguay verbannen maar hij wist een achterban te formeren die er later voor zou zorgen dat Uruguay een zelfstandig land zou worden, een buffer tussen grootmachten Argentinie en Brazilie. In dit mausoleum staat de urn van Artigas die continu wordt bewaakt door twee, op hun benen wankelend van de slaap, bewapende mannen. Opvallend is dat dit kleine Zuid-Amerikaanse landje zoveel duurder is dan haar buurlanden dus we wilden niet teveel geld en tijd hier verspelen en al snel namen we de bus naar het noorden, via grensplaats Salto, waar we sliepen in het oudste hotel van het land, naar Concordia in Argentinie. Bij deze grensovergang duizelde het de douanebeambtes kennelijk even voor de ogen bij het zien van zo´n mooie foto want Bernlef kreeg plots twee verkeerde stempels in zijn paspoort. Vanaf Chili zijn we eigenlijk alleen maar in steden geweest en het begint aardig te kriebelen om de wijde natuur in te trekken en om wat wildlife te ontdekken, de komende dagen zullen we naar Paraguay en naar de Iguazu-watervallen gaan en hebben besloten om een andere (goedkopere) vorm van overnachten te kiezen, we hebben namelijk een tent gekocht. Femke wat zul je trots op ons zijn!