Lekker zonnen op bounty-eiland Ilha Grande

Na ons wildlife-avontuur in de Pantanal zijn we de laatste weken lekker 'vakantie' wezen vieren aan de kust van Brazilie. Op het bounty-eiland Ilha Grande hebben we het Lopes Mendes strand bezocht wat bekend staat als een van de mooiste stranden van Zuid-Amerika. Om op dit strand te komen moest je een redelijk pittige trail doen van ongeveer drie uur klimmen en dalen door het bos. Met kramp in onze kuiten kwamen we eindelijk op het strand aan wat prachtig was maar voor zo'n beroemd strand wel erg rustig. Maar goed, we gaan natuurlijk niet lopen zeuren en we lagen lekker in het zonnetje toen er een mannetje op ons afkwam om te vragen wat we eigenlijk aan het doen waren. In de veronderstelling dat we op het Lopes Mendes strand lagen vonden we dit een erg domme vraag dus we keken hem wat quasi onnozel aan. Bleek dat we nog een berg over moesten naar Lopes Mendes en dat dit strandje een veredelde aanlegplaats was voor vissersboten. Domme toeristen. Na nog tien minuten klimmen door het bos kwamen we dan eindelijk op het strand aan; spierwit zand dat zo zacht was dat het onder je voeten piept als je er op loopt en helder blauw water...

Rio de Janeiro

Na de rust van het eilandje Ilha Grande (geen auto's, wakker worden van zingende vogels en 's avonds een beetje in je hangmat luieren en meedeinen op reggea-muziek) begaven we ons naar metropool Rio de Janeiro, het eindpunt van onze reis. We hadden een hostal uitgezocht in de wijk Santa Teresa wat een kunstenaarswijkje zou moeten zijn en op een heuvel midden in Rio ligt. Met kunstenaarswijk San Telmo in Buenos Aires vers in onze gedachten leek ons dit wel wat en we boekten twee bedden in een dorm (slaapzaal, want private-rooms zijn in Rio nogal duur). Grappig genoeg bleek de receptioniste een in Leeuwarden geboren Francaise die zich de Elfstedentocht nog kon herrinneren. We wilden in Rio sowieso de Christo zien, tijdens onze reis hadden we al een aantal 'nepperts' gespot en de echte bekijken was toch eigenlijk wel de moeite waard. We boekten een taxiritje naar boven maar al snel ontstond er door de taalbarriere een misverstand waardoor we halverwege moesten uitstappen. Gelukkig hadden we maar de helft van het totaalbedrag aanbetaald (tijdens zo'n reis leer je wel wat bij). We hadden het idee dat we bij de neus waren genomen en dat de chauffeur er met onze aanbetaling vandoor was maar toen we na een uurtje weer naar beneden gingen stond diezelfde taxichauffeur gewoon op ons te wachten.

Omdat we graag naar een voetbalwedstrijd in het Maracana-stadion wilden gaan kochten we kaartjes voor de wedstrijd Flamengos-Internacional (Rio de Janeiro tegen Puerto Allegre). In dit stadion met 100.000 zitplaatsen kan het er wild aan toe gaan; zo wordt er regelmatig met dode kippen en flessen urine naar de tegenstanders gegooid. We kozen voor het veilige 'witte' vak om geen stinkende kip in onze nek te hoeven verwachten. Hoewel de supporters enorm temperamentvol zijn en de scheids alle mogelijke verwensingen naar zijn hoofd geslingerd kreeg bleef de sfeer redelijk gemoedelijk en aanschouwden we een opportunistisch voetbalspectakel met prachtig (straat)voetbal en enorm veel strategische fouten.

Natuurlijk zijn we ook een dagje naar het Copacobana-strand en Ipanema-strand geweest, maar met het prachtige strand van Lopes Mendes in ons geheugen vonden we deze stranden zwaar overrated. Op een zondag lig je er hutje-mutje en doet het je aan het Makkumer strand op een warme zondag in augustus denken. Grappig is dat topless-zonnen verboden is en dat de Brazilliaanse dames er een wedstrijdje van maken om met zo weinig mogelijk stof toch bepaalde delen proberen te bedekken, geen wonder dat deze bikini's de 'dental floss bikini's' worden genoemd. Voor Bernlef dus een erg inspirerende dag dus:)

Home Sweet Home

Na 112 dagen, 48 hostals en bijna 17.000 km in de bus te hebben doorgebracht was het tijd om afscheid te nemen van Zuid Amerika en het vliegtuig terug te nemen naar Nederland. Omdat we een 'snurker' hadden in onze dorm tijdens onze laatste nacht stapten we vrij brak het vliegtuig in om er twaalf uurtjes later op Schiphol weer uit te stappen en heel hartelijk te worden verwelkomd door ouders en broer. Thuis in Makkum hing de vlag uit (ze zijn zo blij dat we er weer zijn haha) en vonden we lieve kaartjes (tnx Maris en oom Wim en tante Greet) en een welkomstboeketje (tnx fam. Walsma).

Nu, na zo'n anderhalve week weer in Nederland te zijn, zijn we alweer helemaal geaclimatiseerd en is Bernlef zelfs alweer aan het werk. Desondanks denken we iedere dag wel even terug aan onze geweldige reis en was het (cliché, ok) een reis om nooit te vergeten.

Bedankt allemaal voor de lieve, grappige en informatieve reacties en leuk dat jullie meereisden!

Dikke zoenen van Bernlef en Wendy